Leuchterrapport

Het Profiel van David Irving in NRC Handelsblad van 20 juli 1992 heb ik met grote belangstelling gelezen. Eén element uit dit schitterend artikel moet, om misverstanden te voorkomen, wat toegelicht worden. Irving beweert inderdaad dat het Leuchterrapport hem er definitief heeft van overtuigd dat de gaskamers een verzinsel zijn. Fred Leuchter, een Amerikaans gaskamer-specialist voor terdoodveroordeelden (in enkele VS-staten worden die vergast), werd in het kader van een proces tegen een Holocaustontkenner in Canada aangeworven door geestesgenoten van de beklaagde. Leuchter ging naar Polen om er enkele overblijfselen van gaskamers te onderzoeken (Auschwitz en Majdanek, niet Treblinka dat de nazi's met de grond hebben gelijk gemaakt). Het idee kwam van Robert Faurisson, het Franse boegbeeld van de ontkenners, die hardnekkig volhoudt dat vergassing van zo grote aantallen mensen, in de gegeven omstandigheden technisch onuitvoerbaar was. Waarbij Faurisson even hardnekkig uit het oog verliest dat hetzelfde gas, Zyklon B, wel efficiënt bleek om luizen te doden in, technisch gezien, nochtans slechtere vergassingsomstandigheden, bij voorbeeld houten barakken (ik kom hier nog op terug).

Anders dan Bas Blokker stelt in het Profiel van David Irving heeft Leuchter wel degelijk cyanide-sporen gevonden in de gaskamers. Verdere verspreiding van de mythe dat geen sporen van Zyklon B werden gevonden moet verhinderd worden.

Wat beweert Leuchter dan wel ? Waarop baseren de ontkenners, David Irving inbegrepen, hun triomfkreten ? Leuchter heeft in de gaskamers en de ontluizingsgebouwen stalen van de muren geschreept en bij zijn terugkeer in de VS chemisch laten onderzoeken. Daaruit zou gebleken zijn dat er beduidend minder sporen van cyanide zaten in de resten van gaskamermuren dan in die van de ontluizingskamers. De ontkenners triomfeerden maar hun bloedsbroeder (Zundel) werd toch veroordeeld. De rechter wraakte het getuigenis van 'ingenieur' Leuchter omdat hij nooit een diploma van ingenieur behaald had.

Met het Leuchterrapport, dat in extreem-rechtse kringen zoveel ophef maakt, is nog veel meer mis. Bij voorbeeld dat Leuchter zich voor het nemen van de gips- en steenmonsters baseerde op gedeeltelijk foute plattegronden van Auschwitz. Van wezenlijk belang evenwel is de verklaring voor het verschillend cyanide-gehalte in de restanten van gas- en ontluizingskamers.

Luizen hebben een veel hogere resistentie tegen hydrocyanidezuur (HCN) dan mensen. Om luizen met Zyklon B te doden is een concentratie van 5 g/m3 gedurende twee uur absoluut noodzakelijk. De firma Degesch, die het ontluizingsprodukt sinds de jaren twintig verhandelde, beval voor alle zekerheid zelfs zes uur aan. Voor mensen is een concentratie van 0.3 g/m3direct fataal. In Birkenau (Auschwitz-II) gebruikte de SS zelfs een 40 tot 70 keer hogere dosis, 12 tot 20 g/m3. Met die concentratie werden in vijf minuten tijd duizend mensen koelbloedig vermoord. Daarna moesten de gaskamers verlucht worden, de lijken geruimd en verbrand. Tijdrovende bezigheden : alles bij elkaar waren de gaskamermuren per dag niet langer dan circa tien minuten blootgesteld aan Zyklon B, bij een temperatuur van ongeveer 27°. De ontluizingskamers in Auschwitz stonden per dag 12 tot 18 uur bloot aan minimum 5 g/m3, bij een temperatuur van 30°. Deze verschillende combinaties van concentratie, temperatuur en blootstellingsduur verklaren afdoend het verschillend gehalte cyanide in de muren van ontluizings- en gaskamers.

Het Leuchterrapport, de triomfkreten van de ontkenners, het nieuwe gelijk van David Irving : een zoveelste uiting van overhaaste en ondeskundige conclusies omwille van hun effect, met name het witwassen van het nationaal-socialisme.

Verschenen in NRC-Handelsblad, 30.7.1992