Wat moest bewezen worden
Wat goed dat De Standaard mijn opiniestuk 'Antisemitisme als troef' (afgezwakt tot 'Antisemitisme' 26.10) afgedrukt heeft! Aldus werd de foute interpretatie van DS rechtgezet dat niet André Flahaut van antisemitisme werd vrijgesproken maar de joden die hem daarvan beschuldigden veroordeeld werden wegens smaad. Zeker zo belangrijk was mijn verklaring voor deze foute of tendentieuze berichtgeving. Ik had het over een reflectie van "de bange, vooringenomen, zelfcensurerende, kwalijke houding van (onder meer) de pers als het om joden en klachten over antisemitisme gaat".
Helaas drukte De Standaard gisteren (30.10) een reactie af van Michael Freilich die in mijn stuk nochtans nergens ter sprake kwam. Freilich beaamt dat niet Flahaut vrijgesproken werd maar de joden in kwestie veroordeeld, maar doet mijn verklaring af als een zoveelste botsing mijnerzijds met de joodse gemeenschap en zet die verpersoonlijking verder door me af te doen als iemand die "wel vaker complotten ziet". Waarna Freilich overgaat tot zijn "kern van de zaak", namelijk dat ook hij in Joods Actueel waarschuwde tegen lichtzinnige beschuldigingen van antisemitisme. Freilich mag van de gelegenheid ook nog eens gebruik maken om uitvoerig uit eigen blad te citeren, zichzelf bijna profetische gaven toe te dichten en te stellen dat niemand ontkennen kan dat er een stijgend anti-Israëlisch klimaat heerst in Europa, niet ten gevolge van misdaden van Israël maar door de "slinkse manier van de Arabische wereld om de feiten te presenteren". De media, vervolgt hij, laten zich daarbij manipuleren of nemen er actief aan deel.
Door dit alles zomaar op te nemen zet De Standaard ongewild mijn verklaring voor de tendentieuze berichtgeving over joden en antisemitisme kracht bij. De krant gaat niet alleen mee in de verpersoonlijking, neemt de door niets gestaafde bewering van Freilich over dat ik nu eenmaal tot complotdenken geneigd ben en vaak met de joodse gemeenschap bots, De Standaard volgt die personifiëring zelfs zozeer dat me een wederwoord wordt ontzegd omdat het een te persoonlijke zaak zou worden, iets tussen Freilich en Van den Berghe, iets dat niemand anders leest (terwijl het dus niet om Freilich of mezelf ging of gaat maar om de houding van de media).
En zo gebeurt wat ik probeerde aan te tonen. Freilich of een andere zionist krijgt het woord, mag de tegenstander pathologiseren en nog maar eens zijn propaganda verspreiden. Dat mijn stelling of hypothese ook wel eens het overdenken of onderzoeken waard zou zijn, komt niet aan bod. Resultaat: al wie iets te zeggen denkt te hebben over de politiek van Israël, zionisme, antisemitisme of joden, iets wat afwijkt van zionistische of anderszins koosjere interpretaties, zal voortaan niet twee, maar tien keer nadenken. Want voor je het weet wordt wat je schrijft toegeschreven aan je afwijkende persoonlijkheid of ziekelijk denken - voorwaar een beproefde tactiek (waar de verdachtmaking van antisemitisme natuurlijk ook een onderdeel van is), ook van Freilich en zijn kompanen.
P.S. De Standaard drukte ook Freilichs bewering af dat ik "wel vaker complotten zie als mijn pennentrekken niet worden opgenomen door een of ander medium, zoals onlangs nog gebeurde met Knack". Vreemd, want wie begrijpt nu die verwijzing naar Knack ? Nog interessanter is dat de aanvaring die ik inderdaad met Knack heb gehad (een blad dat me kort voordien verdacht liet maken van antisemitische neigingen), juist ging om een zoveelste verdachtmaking van antisemitisme vanwege Freilich en zijn kompanen, nu ten koste van het geschiedenisleerboek Historia en mezelf.Joods Actueel had het volkomen bij het verkeerde eind, publiceerde mijn rechtzetting om me dan, zonder enige argumentatie, opnieuw met alle zonden Israëls te beladen. Niet één krant, niet één tijdschrift, ook Knack niet, wou mijn verhaal hierover publiceren.
Zie hierover Antisemitisme als troef en Joods Actueel. Een getto van joods gelijk
